عوارض چشمی مانند تیرگی عدسی (آب مروارید) و آب سیاه. کاهش مواد استخوانی (پوکی استخوان): این عارضه را میتوان با افزایش فعالیتهای بدنی، مصرف غذاهای غنی از کلسیم، و دریافت کلسیم و ویتامین D اضافی کاهش داد. در تجویز مقادیر بالای گلوکوکورتیکوستروئیدها باید چنین اقدامات پیشگیریکنندهای را هرچه زودتر آغاز کرد. توقف رشد جسمانی کودک. لازم به یادآوری است که بسیاری از عوارض جانبی ناشی از مصرف گلوکوکورتیکوستروئیدها فقط در هنگام مصرف دارو ایجاد میگردند و با توقف یا کاهش درمان رفع میشوند. داروهای سرکوبکننده سیستم ایمنی همراه با عوارض بالقوه جدی هستند که به همین دلیل نظارت دقیق پزشک معالج را میطلبد. برای آگاهی از عوارض جانبی داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی به بخش “درمانهای دارویی” مراجعه کنید. |
درمان بیماران تا چه مدت باید ادامه یابد؟
درمان باید تا زمانی که بیماری وجود دارد ادامه داشته باشد. اتفاق نظر عمومی بر اینست که در بیماران مبتلا به SLE تنها باید وقتی درمان با گلوکوکورتیکوستروئیدها را به طور کامل متوقف کرد که ادامه درمان در طی سالهای نخست پس از تشخیص با دشواری شدیدی روبرو شده باشد. درمان نگهدارنده درازمدت با مقادیر بسیار اندک گلوکوکورتیکوستروئیدها میتواند از احتمال شعلهور شدن بیماری بکاهد و بیماری را تحت کنترل درآورد. در بسیاری از بیماران تجویز اندک گلوکوکورتیکوستروئیدها به فعال شدن مجدد بیماری ترجیح دارد.
آیا درمانهای مکمل و نامعمول تأثیری بر بیماری دارند؟
هیچ درمان خاصی که خاصیت جادویی برای SLE داشته باشد، وجود ندارد. امروزه تعداد زیادی درمان نامعمول به بیماران پیشنهاد می شود که فرد باید به دقت در مورد عوارض ناخواسته و عدم انطباق آن بر شرایط استانداردشده پزشکی تفکر کند. اگر شما به انجام درمانهای نامعمول تمایل دارید، نخست با پزشک متخصص روماتولوژی کودکان مشاوره کنید. اکثر پزشکان با کارهای بدون خطری که شما را به ادامه درمان پزشکی ترغیب کند، مخالفتی ندارند. اما مشکل اساسی از آنجا ناشی میشود که بسیاری از روشهای درمانی نامعمول، بیمار را از دریافت درمانهای دارویی منع میکنند تا به زعم آنان “بدن را از مواد مسموم پاک سازند”. هنگامی که به علت فعال بودن بیماری استفاده از گلوکوکورتیکوستروئیدها برای تحت کنترل درآوردن SLE مورد نیاز است، قطع ناگهانی این داروها بسیار خطرناک خواهد بود.
انواع بررسیهای دورهای مورد نیاز برای پیگیری درمان کدامها هستند؟
ویزیت مکرر بیمار از اهمیت خاصی برخوردار است، زیرا بسیاری از وقایع ناشی از SLE در صورت تشخیص زودهنگام قابل پیشگیری یا درمان هستند. کودکان مبتلا به SLE باید تحت اندازهگیری میزان فشار خون، آزمایش ادرار، شمارش سلولهای خونی، بررسی قند خون، آزمایشهای انعقاد خون، و ارزیابی سطوح کمپلمان و آنتیبادی های ضد DNA قرار گیرند. بررسی دورهای آزمایشهای خون در بیماران تحت درمان با داروهای سرکوب کننده ایمنی الزامی است؛ زیرا میزان سلولهای خونی که توسط مغز استخوان تولید میشوند نباید خیلی کاهش بیابد. مطلوب آنست که فقط پزشک متخصص روماتولوژی کودکان مسؤولیت نظارت بر کودک مبتلا به SLE را برعهده باشد. اما بنابر نیاز میتوان از مشاوره سایر متخصصان نیز سود جست؛ مانند: مراقبت پوستی (متخصص پوست کودکان)، بیماریهای خونی (متخصص خون
نوشته شده توسط
ابراهیم رضایی (مستانه)
86/11/15:: 1:26 عصر
|
() نظر